Max Havelaar 

Perspectief:

Max Havelaar wordt geschreven door 2 personages, de ik-persoon verandert per hoofdstuk. Dit maakt het soms lastig om te zien wie dit keer weer aan het woord is. Het verhaal wordt geschreven vanuit 2 perspectieve maar eigenlijk zijn het er4. In sommige gesprekken en in sommige brieven komt Max zelf ook aan het woord als ik-persoon. Aan het eind van het boek neemt Multatali het schrijven zelf over. In die laatste paar pagina’s verteld hij wat zijn uiteindelijke doel nou was van het schrijven van Max Havelaar.

Max Havelaar is het autobiografische figuur van Multatuli. Hij is de hoofdpersoon in het verhaal en lijkt niets verkeerd te kunnen doen. Tevens is Max Havelaar een niet al te beste ambtenaar hij komt zijn beloftes namelijk zelden tot nooit na.

Het boek zelf heeft meerdere thema’s een van de grote is natuurlijk de strijd tegen de uitbuiting van het volk oftewel gerechtigheid. Uiteindelijk draait het hele boek toch hierom. Multatuli verteld dan ook dat een van zijn redenen was om dit boek te schrijven dat hij wou dat dit bekend werd in de wereld. Het boek levert natuurlijk redelijk wat kritiek op de maatschappij wat dus ook een van de motieven was. Max Havelaar is niet chronologisch geschreven, Multatuli zelf vond dat zijn boek zonder geleidelijkheid was andere schrijvers waren het niet met hem eens en vonden het juist goed gecomponeerd.

Wat ook erg bijzonder is aan dit boek is dat veel mensen op het begin dachten en soms nog steeds dat een ze gewoon een humoristisch fictie boek aan het lezen zijn. Namaten je verder in het boek komt begin je langzamerhand te merken dat het non fictie is, dat het echt waar is. De roman behoort is een romantisch boek mede doordat er een constante strijd is tussen fictie en non-fictie. Het boek heeft ook veel contrast. Multatuli zet constant tegenpolen tegenover elkaar, om als voorbeeld alleen al Max Havelaar en Droogstoppel te nemen. Of het rijke welvarende Nederland tegen over het arme Indië.